Przejdź do głównej zawartości

Typy nabłonków - charakterystyka

nabłonek

Potrzebujesz powtórzyć materiał o nabłonkach? Ten artykuł jest w sam raz dla Ciebie!


Typy nabłonków:

Nabłonek jednowarstwowy płaski


Budowa:
- spłaszczone, wieloboczne komórki
- jądra komórek umieszczone centralnie
Występowanie:
- w miejscach organizmu, gdzie warstwa oddzielająca musi być na tyle cienka by nie utrudniać transportu substancji
- w naczyniach krwionośnych jako warstwa wyścielająca, w pęcherzykach płucnych, w torebkach ciałek nerkowych

Nabłonek jednowarstwowy sześcienny

Budowa:
- komórki równościenne, sześcienne
- jądra komórek umieszczone centralnie
Występowanie:
- najczęściej w miejscach organizmu, zaangażowanych w intensywne wydzielanie lub wchłanianie
- w zakończeniach gruczołów, w kanalikach nerkowych

Nabłonek jednowarstwowy walcowaty

Budowa:
- wysokie komórki w kształcie mniej lub bardziej regularnych graniastosłupów
- jądra komórkowe umieszczone u dołu komórki, w części cytoplazmy znajdującej się od strony błony podstawnej, w jej sąsiedztwie
Występowanie:
- w przewodnie pokarmowym (na odcinku od żołądka do odbytnicy), w jajowodach
Zmodyfikowane w jelicie cienkim. Posiadają dużą ilość wypustek cytoplazmatycznych o kształcie palcowatym i cienkim. Wypuklenia te to mikrokosmki, zwiększają one znacząco powierzchnię wchłaniania.
W jajowodach zamiast wypustek, posiadają rzęski, pozwalające na przesuwanie komórki jajowej w stronę macicy. Wszelkie wytwory znajdują się na błonie przeciwległej do błony podstawnej.

Nabłonek jednowarstwowy wielorzędowy

Budowa:
- 2 typy komórek: wysokie o kształcie skrzywionych graniastosłupów oraz niskie o kształcie klinowatym
- jądra komórkowe znajdują się na różnych wysokościach, co daje obraz wielowarstwowości w czasie obserwacji pod mikroskopem
Występowanie:
- w drogach oddechowych jama nosowa, krtań, tchawica, oskrzela)
Zmodyfikowane posiadają liczne rzęski na błonie przeciwległej do błony podstawnej, struktury te służą usuwaniu zanieczyszczeń.

Nabłonek wielowarstwowy płaski

Budowa:
- wiele warstw komórek
- komórki warstwy zewnętrznej wyraźnie spłaszczone
Występowanie:
- na przedniej powierzchni rogówki oka, w jamie ustnej do przełyku, w pochwie
Typem tego nabłonka jest naskórek, dla którego charakterystyczną cechą jest rogowacenie. Zjawisko to polega na wysychaniu i obumieraniu komórek wierzchniej warstwy, a następnie na ich odpadaniu i wymianie na nowe komórki. Pozwala to na ciągle odnawianie elastycznej powłoki ochronnej. Możliwe jest to dzięki bardzo intensywnym podziałom w głębszych warstwach omawianego naskórka, w obszarze tzw. warstw rozrodczych, sąsiadujących z błoną podstawną.  


Opracowanie: 


Photos selected by freepik

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Spermatogeneza + Schemat przebiegu spermatogenezy

Spermatogeneza Definicja procesu Spermatogeneza jest procesem przebiegającym w gonadach osobnika męskiego. Ma on na celu wytworzenie męskich komórek rozrodczych – plemników . Przebieg spermatogenezy ryc. 1. Schemat przebiegu spermatogenezy Podstawą do rozpoczęcia spermatogenezy są pierwotne komórki płciowe zwane też  komórkami prapłciowymi (gonocyty) .  Zawartość materiału genetycznego w tych komórkach to 2n. W stadium płodowym komórki te dzielą się mitotycznie, zwiększając swoją liczbę. Część degeneruje, cześć przechodzi do spoczynku (stadium prespermatogonialne). Ok. 3 miesiąca życia z komórek prapłciowych tworzą się spermatogonia , z których powstają natomiast  spermatocyty I rzędu  – największe komórki ( 3-4 rok życia ). Te ostatnie to komórki z ilością materiału genetycznego 2n, powstałe również w wyniku podziałów mitotycznych. Wydarzenia te są etapem nazywanym  spermatogoniogenezą . Po niej następuje kolejny,  spermatocytogeneza . Rozpoczyna się

Rozmnażanie storczyków - keiki

Storczyki wytwarzają nasiona, jednak ich wysiew i otrzymywanie dorosłej rośliny jest czasochłonne i nie zawsze skuteczne. 

Aparaty szparkowe

Aparat szparkowy to niezwykle ważny element funkcjonalny rośliny. 

Bluszcz - roślina w kulturze, sztuce, religii

Bluszcz pospolity ( Hedera helix L . ) jest gatunkiem zwanym wiecznie zielonym pnączem. Hedera helix L. należy do rodziny araliowatych ( Araliaceae ) i jest jedynym jej przedstawicielem w polskiej florze. Stanowi on również jedyne polskie pnącze o liściach zimotrwałych. Siedliska posiada on w lasach całej Polski. Podlega on jednak ochronie prawnej, mimo że jest gatunkiem inwazyjnym. Występuje on w całej Europie i Azji Mniejszej.

Ajoloty, czyli „węże z łapkami”

Co wyjdzie ze skrzyżowania węża, kreta i dżdżownicy? Komisja etyczna ds. nauki tym się nie zainteresuje, bo coś takiego już istnieje w naturze. W Meksyku żyją 4 endemiczne gatunki gadów z rodziny Bipedidae, przypominające węże z krecimi łapkami.